WHY IN-JOY?

Soumia’s levensverhaal is er een waar ze trots op is, al was de start op z’n zachtst gezegd ‘stroef’. Jarenlang heeft zij zich eenzaam gevoeld. Alleen en verlaten. Ongehoord en ongezien.

Het begon allemaal toen Soumia’s ouders in haar vroege kindertijd gingen scheiden waarop haar vader met de noorderzon naar Marokko vertrok. Impactvolle gebeurtenissen die weerslag op haar hadden… Ze moest al vroeg volwassen worden. Ze kampte met schuldvragen zoals “Ben ik niet goed genoeg?” en worstelde met negatieve gedachten zoals “Waarom ziet niemand mij?”, “Zou het misschien beter zij als ik er niet meer ben?”.

Onmachtig om deze gevoelens te reguleren en in de hoop om gezien te worden uitte ze zich op de verkeerde manieren: schelden, ruzie maken, weglopen. Ze werd meerdere keren van school gestuurd, kwam in aanraking met jeugdzorg en reclassering en kreeg stempels opgeplakt zoals ADHD en moeilijk opvoedbaar. Het leek alsof iedereen om haar heen vond dat er iets mis was met Soumia, wat bij haar het gevoel bevestigde dat alles haar schuld was.

Ergens rond haar 17de begon de bewijsdrang te borrelen; ze wilde leraren en instanties laten zien dat ze wél iets kon en géén mislukking was. Zodoende ging ze terug naar het regulier onderwijs. Ze schreef zich in voor de opleiding Juridisch Medewerker en na het behalen van haar diploma startte ze met een vervolgstudie Rechten aan de Hogeschool Zuyd in Sittard – een lang gekoesterde droom. Terwijl ze studeerde, twee bijbaantjes had en stageliep bij UWV droeg Soumia de zorg voor haar familie. Ze bleek een meester in de kunst van het haarzelf wegcijferen.

Echter functioneerde ze op ‘standje overleven’. Al jaren liep ze op haar tenen, balancerend op het randje. En inderdaad, vlak na het afstuderen werd ze ingehaald door paniekaanvallen, slaapstoornissen en een burn-out – alsof een vulkaan aan jarenlange weggestopte emoties ‘ineens’ uitbarstte…

Soumia zat muurvast en besefte dat het tijd was om nu eindelijk eens voor haarzelf te zorgen. Achteraf bleek deze burn-out een blessing in disguise; het was het startsein voor een traject van rouw, verwerking, heling en vooral ook van kennismaking met haar echte zelf.

Soumia besloot te léven in plaats van te overleven en nam het heft in eigen handen. Doordat ze voortaan op haarzelf durfde te vertrouwen had ze de moed om Limburg te verruilen voor regio Amsterdam en alles achter haar te laten. Zo gunde ze zichzelf een frisse, nieuwe start – een clean sheet.

Ze had niets, maar voelde zich sterker dan ooit, want ze had alle ballast afgeworpen. Kortom, de wereld lag weer open en ze moest er alleen nog maar iets moois van te maken. Dus ging ze bij zichzelf te rade: waar wordt Soumia nou echt gelukkig van? Wat geeft haar energie? Wat is haar bestaansrecht?

Anderhalf jaar later kwam de ODC op haar pad en tijdens de meting werd ineens alles duidelijk! Ze vond de antwoorden die ze zocht, signaleerde negatieve denkpatronen en begreep hoe ze deze kon ombuigen in krachtbronnen. En het allerbelangrijkste: ze leerde om zichzelf lief te hebben.

Inmiddels heeft Soumia zelf de ODC-opleiding gedaan en is ze geaccrediteerd tot ODC-professional en werkzaam als zelfstandig coach. Terwijl ze tegenwoordig in Amstelveen woont, durft ze te zeggen dat ze haar leven precies heeft ingericht zoals zij dat wil. Er is voor haar namelijk geen grotere voldoening dan om, samen met jou, jóuw talenten bloot te leggen en te ontwikkelen. Niet alleen vanuit theorie, maar vooral vanuit het hart – want dat is waarin zij gelooft.